Guus was zaaddonor voor 20 kinderen: ‘Ik wilde wat doen voor de medemens'
In het geval van Nagel gaat het waarschijnlijk om ‘maar’ drie donorkinderen. Toch vindt Guus het ‘echt helemaal fout’ wat Nagel heeft gedaan: “Die man misbruikt zijn beroep. Kinderen die daaruit verwekt zijn, kunnen opgroeien het idee: ik was helemaal niet de bedoeling. Heel vervelend.”
Fred Gundlach helpt bij het Fiom in Den Bosch kinderen hun biologische ouders te vinden. Ook hij vindt de situatie met Nagel heel vervelend, zowel voor de donorkinderen als de wettige kinderen van Nagel: “Mensen reageren heel heftig. Ze spreken over viezeriken en perverse mannen. Dat is ook naar voor de kinderen. Want als iemand iets negatiefs over je ouders zegt, voelt dat als een persoonlijke aanval.”
Guus was van 1993 tot 1995 zaaddonor: “Ik had twee gezonde kinderen en dit was altijd al een wens van mij. Alleen wilde mijn toenmalige echtgenote er niets van weten. Na onze scheiding kwam de wens weer terug. Ik wilde wat doen voor de medemens, iets doneren. Maar orgaandonatie ging me te ver. Op deze manier kunnen ze toch gebruik maken van mijn eigenschappen.”
Tegenwoordig is het verboden om anoniem zaad te doneren. Toen Guus donor werd, was dat nog niet zo. Maar toch koos hij er heel bewust voor dat zijn donorkinderen vanaf hun zestiende mogen weten dat hij hun biologische vader is. Ook zijn eigen kinderen vertelde hij dat hij zaaddonor was: “Daardoor veranderde er niets.”
Na 1995 was het zestien jaar stil. En daarna was er opeens een brief en volgde de ontmoeting: “Heel spannend”, blikt Guus terug. Met pretogen vertelt hij verder: “Het was een feest van herkenning. Het kind wilde weten: ‘Ik heb bruine ogen, heb jij dat ook? Ik ben heel sportief, hoe zit dat met jou?’ Ik vertelde dat ik leraar lichamelijke opvoeding was. Dus ze kon ineens heel veel dingen van zichzelf plaatsen.”
Later kreeg Guus met nog twee andere donorkinderen contact. Ze kregen ook contact met Guus’ eigen kinderen. Maar toch: drie van de twintig donorkinderen hebben zich gemeld. Een lage score? “Ik kan niet oordelen of dat veel of weinig is. Het is aan hen, daar kan ik niks van zeggen.”
Fred Gundlach van Fiom snapt het wel: “Het overgrote deel van de donorkinderen weet niet dat ze via een donor zijn verwekt. Dat komt ook doordat artsen ouders vroeger soms met een contract dwongen hun mond te houden. We denken dat ouders zich daar ook nu nog strikt aan houden. Verder is het taboe nog steeds heel groot, vooral voor de vader. Die ziet de donor vaak als een bedreiging.”
Maar toch. Toen het verhaal van onder meer Nagel naar buiten kwam, meldden zich in korte tijd meer dan tachtig donorkinderen en vijftien donoren zich bij Fiom: “Het zorgt ervoor dat ouders na gaan denken en met de kinderen gaan praten. Want als de kinderen er pas achter komen als de ouders zijn overleden, is het te laat. Als ze dan de donorformulieren vinden, of ze doen online een DNA-test en komen er dan opeens achter dat ze donorkind zijn, kunnen ze hun ouders geen vragen meer stellen. Ze komen dan boos, gefrustreerd en in totale verwarring bij ons.”
Guus spreekt ieder jaar met zijn donorkinderen af. Ze gaan dan iets sportiefs doen met z’n allen: zwemmen, midgetgolf, waterskiën. De ontmoetingen gaan altijd in een heel prettige sfeer, benadrukt Guus: “Het is altijd harmonieus geweest, met iedereen. Mijn donorkinderen waren dankbaar omdat ik het niet voor mezelf gedaan had. Allemaal positief, daar ben ik heel blij mee.”
Guus wil om privacyredenen alleen met zijn voornaam genoemd worden.
LEES OOK: Ook in Den Bosch gebruikte arts eigen zaad bij vruchtbaarheidsbehandeling
Lees het hele bericht van Omroep Brabant »
